Ο Δημήτριος Αλεξάκης γεννήθηκε στην πόλη της Κω το 1783. Ήταν γιός του Γεωργίου Αλεξάκη και της Αικατερίνης Χατζηγεωργίου. Ο παππούς του Αλέξιος ή Αλεξάκης (όνομα από το οποίο προκύπτει και το οικογενειακό τους επώνυμο) διατέλεσε για πολλά χρόνια Δημογέροντας της Ορθόδοξης Κοινότητας της Κω και, όπως σημειώνει ο δισέγγονός του Επαμεινώνδας Αλεξάκης, «μετά συνέσεως, δεξιότητος και θάρρους αξιοθαυμάστου διά τους χρόνους εκείνους της τουρκικής τρομοκρατίας, υπερήσπιζε τα πολλά και ποικίλα των συμπατριωτών του συμφέροντα, και οι γηραιότεροι των Κώων ου προ πολλών ετών ευγνωμόνως ανεμιμνήσκοντο αυτού, παρά των πάππων αυτών ακούοντες».
Ο πατέρας του Δημητρίου, ο Γεώργιος, βρισκόμενος στην Πάτμο, όπου σπούδαζε στην Πατμιάδα Σχολή, θα συμπλεύσει με τους Ρώσους το 1770 στην Κάρπαθο, για να συλληφθεί αργότερα απ’ τους Τούρκους που τον φυλάκισαν, τον βασάνισαν και πέθανε σύντομα. Απορφανισμένος κι απ’ τη μητέρα του ο Δημήτριος καταφεύγει στην Πάτμο, κοντά σ’ έναν έμπορο θείο του, όπου σε ηλικία δώδεκα ετών και αφού πήρε τα πρώτα γράμματα άρχισε τα ταξίδια στη Ρωσία και αλλού ασκώντας το εμπόριο.
Στις αρχές του 1821 διαμένοντας στην Πάτμο μυήθηκε στους σκοπούς της Φιλικής Εταιρείας, χειροτονήθηκε ιερέας κι αναχώρησε για την Αγκώνα της Ιταλίας, όπου ασκούσε και το εμπορικό επάγγελμα . Εκεί γνώρισε το 1823 τον Παλαιών Πατρών Γερμανό, τον οποίο συνόδευε ο γιός του ηγεμόνα της Μάνης Γεωργάκης Μαυρομιχάλης κι ο Ανδρέας Μεταξάς, που μετέβαιναν τότε στη Βερώνα για να εκλιπαρήσουν τους ηγεμόνες της Ιερής Συμμαχίας και τον Πάπα υπέρ της αγωνιζόμενης Ελλάδας.
Απ’ την Αγκώνα ο Δημήτριος Αλεξάκης απέστελλε όπλα και πολεμοφόδια εξ ιδίων κι από συνεισφορές άλλων στην Πελοπόννησο, φιλοξενώντας στο σπίτι του πολλούς Ευρωπαίους φιλέλληνες που κινούνταν προς την Ελλάδα. Γνώρισε επίσης και τη χήρα του ήρωα Μάρκου Μπότσαρη.
Φιλοξενούμενος του Δημητρίου Αλεξάκη για ένα μήνα περίπου στην Αγκώνα υπήρξε και ο Μητροπολίτης Παλαιών Πατρών Γερμανός, ο οποίος συνδέθηκε μαζί του με βαθύτατη φιλία κι εμπιστοσύνη. Αυτό αποκαλύπτουν οι εννέα (9) δημοσιευθείσες στο Δελτίο της Εθνολογικής Εταιρείας επιστολές του Παλαιών Πατρών Γερμανού, που στάλθηκαν στον Δημήτριο Αλεξάκη στη διετία 1823-1824, όταν ο ένοπλος Ελληνικός Αγώνας βρισκόταν ακόμη σε εξέλιξη.
Είναι γνωστό ότι ο Παλαιών Πατρών Γερμανός, που ήταν ήδη μυημένος απ’ το Νοέμβριο του 1818 στη Φιλική Εταιρεία, είχε τελέσει δοξολογία στις 17 Μαρτίου του 1821 στην Αγία Λαύρα, όπως μας πληροφορούν τα προσωπικά αρχεία οικογενειών των αγωνιστών του 1821, όπου όρκισε ορισμένους κοτζαμπάσηδες και επισκόπους του Μωριά, που βρίσκονταν εκεί για τον εορτασμό του Αγίου Αλεξίου. Οι συγκεντρωμένοι έφυγαν απ’ την Αγία Λαύρα έχοντας γνώση της επικείμενης έναρξης της Επανάστασης. Κατά τον ξεσηκωμό της Πάτρας στις 22 Μαρτίου ο Γερμανός βρισκόταν εκτός της πόλης, αλλά στις 26 Μαρτίου ήταν ήδη εκεί κι ευλόγησε τα όπλα και το λάβαρο των αγωνιστών στην πλατεία του Αγίου Γεωργίου. Επέδωσε μάλιστα και το μανιφέστο της Επανάστασης, με ημερομηνία 23 Μαρτίου 1821, στους προξένους της Γαλλίας Pouqueville και Μεγάλης Βρετανίας Green. Γι’ αυτό όταν η 25η Μαρτίου, ημέρα εορτασμού του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, καθιερώθηκε συμβολικά ως η επέτειος της Εθνεγερσίας, αναγνωρίστηκε και ο Παλαιών Πατρών Γερμανός ως ο πρωταγωνιστής της Ελληνικής Επανάστασης.
Ενδεικτικά του αναμφισβήτητα μεγάλου πατριωτικού φρονήματος του αοίδιμου εκείνου Μητροπολίτη Γερμανού είναι και τα αποσπάσματα τριών επιστολών του προς τον Κώο Φιλικό Δημήτριο Αλεξάκη, που παραθέτω ευθύς αμέσως.
Επιστρέφοντας απ’ την Ιταλία στην Ελλάδα γράφει σ’ επιστολή του απ’ την Κέρκυρα στις 4 Ιουλίου του 1824: «Οι ΄Ελληνες ετοιμάσθησαν όσον ένεστι και δια ξηράς και δια θαλάσσης δια να αντιπαραταχθώσιν εις τους εχθρούς. Και οι μεν της ξηράς ενδυναμώνουσι τας αναγκαίας θέσεις, οι δε της θαλάσσης εξεκίνησαν πεντήκοντα πλοία, τα μεν εναντίον του εχθρικού στόλου, όστις περιεφέρετο εις το Αιγαίον πέλαγος περί την Μυτιλήνην, τα δε προς υπεράσπισιν της Κρήτης και απάντησιν του αιγυπτιακού στόλου, περί του οποίου δεν είναι μέχρι τούδε είδησις αν εξεκίνησεν εκείθεν. Και ταύτα μεν περί της πατρίδος εν συντόμω προς πληροφορίαν σας…..»
Σε άλλη επιστολή του απ’ τη Ζάκυνθο, με ημερομηνία 7 Ιουλίου 1824, ο Παλαιών Πατρών Γερμανός ενημερώνει τον Αλεξάκη: «Εις την Κέρκυραν έμαθον συγκεχυμένως πως τα της Κάσου. Ενταύθα δε έμαθον και τα των Ψαρών, και δια να μη ταυτολογώ, εσωκλείω την τελευταίαν εφημερίδα του Μεσολογγίου, και βλέπω αξιοθαύμαστα πράγματα. Είθε δε να συντριβή το κέρας των εκεί εχθρών ολοτελώς, δια να χαροποιηθώμεν πληρέστερον». Αναφέρεται, βέβαια, εδώ στο ολοκαύτωμα της Κάσου και στην καταστροφή των Ψαρών.
Μνημονεύοντας τα γεγονότα λίγο πριν απ’ τη ναυμαχία του Γέροντα θα γράψει απ’ το Ναύπλιο στις 11 Αυγούστου του 1824: «Την δ΄ και ε΄ τρέχοντος ο στόλος μας εκτύπησε τον στόλον της Κωνσταντινουπόλεως εις Σάμον, όπου ο εχθρός κατεγίνετο να κάμη απόβασιν, του έκαυσεν εν βασέλον {ιταλ.vascello, πλοίο της γραμμής} της β΄τάξεως, μίαν φρεγάταν, εν βρίκιον, και πολλά μικρά, και ούτως εμπόδισε τον εχθρόν από του να βλάψη την Σάμον. Τούτο το συμβάν ενεψύχωσε τους ναύτας μας και ενέσπειρε τρόμον εις τους εχθρούς. Ελπίζομεν ότι και ο λοιπός στόλος του εχθρού θέλει πάθει τα ίδια, και εκείνος της Αιγύπτου δεν θέλει μείνει αβλαβής. Τούτον τον χρόνον ελπίζομεν να περάσωμεν χωρίς κίνδυνον και να στερεώσωμεν με την νίκην την ελευθερίαν της πατρίδος μας.»
Αυτά και πολλά άλλα έγραφε ο Παλαιών Πατρών Γερμανός προς τον Δημήτριο Αλεξάκη, έναν άγνωστο σ’ εμάς τους νεότερους πατριώτη και αγωνιστή της Εθνικής μας Απελευθέρωσης. Ο Δημήτριος Αλεξάκης αξιώθηκε να ζήσει τη δικαίωση του εθνικού πόθου των Ελλήνων καθώς επιστρέφοντας το 1824 απ’ την Αγκώνα στην Πάτμο, τον βρίσκουμε στη συνέχεια να εγκαθίσταται στη Σύρο και το 1832 στη Νέα Έφεσο (το σημερινό Κουσάντασι), όπου διορίστηκε Άγγλος Υποπρόξενος και Ρώσος Προξενικός Πράκτορας. Ως Έλληνας δε ευτύχησε να υψώσει και την Ελληνική Σημαία στην πόλη αυτή. Πέθανε το 1854.
