Η διάρρηξη
Αυτή τη φορά τα «παιδιά» του «συνεργείου» των διαρρηκτών είχαν μαζί τους και τροχό με τον οποίο έκοψαν τη σιδεριά παραθύρου, στην πίσω πλευρά, αφού πρώτα έκοψαν και τη γραμμή του τηλεφώνου, για να απενεργοποιήσουν τυχόντα… συναγερμό.
Η λεία της διάρρηξης ήταν… παιδικές σοκολάτες και μπισκότα! Λεφτά δε βρήκαν. Έκαναν άνω-κάτω το γραφείο της διευθύντριας, αλλά δεν βρήκαν, ούτε ευρώ. Γι’ αυτό και πήγαν στο ψυγείο του Σταθμού για να «γλυκάνουν» την αποτυχία τους.
Δίπλα στον Παιδικό είναι το Αρχαιολογικό Μουσείο, αλλά ο φύλακάς του, λέγεται, δεν πήρε είδηση. Ούτε οι περίοικοι αντιλήφθηκαν κάτι ή τουλάχιστον δεν είπαν τίποτα στις αστυνομικές αρχές ή στο Δήμο (η βαρηκοΐα πάει σύννεφο…).
Απέτυχαν όχι οι διαρρήκτες…
Να διορθώσουμε ένα μας λάθος: δεν απέτυχαν οι διαρρήκτες. Οι νεαροί πέτυχαν γιατί έκαναν μια τόσο θορυβώδη διάρρηξη και κανένας (ας το δεχτούμε αυτό) δεν τους πήρε χαμπάρι. Η Αστυνομία και ο Δήμος είναι που απέτυχαν για άλλη μια φορά. Και πάλι με τον πιο οικτρό τρόπο.
Ο Δήμος απέτυχε γιατί τουλάχιστον κάμερες για έλεγχο του εξωτερικού και εσωτερικού χώρου ακόμη δεν αξιώθηκε να τοποθετήσει, ώστε να υπάρχει έστω και ένα ηλεκτρονικό μάτι για παρακολούθηση του κτηρίου.
Και η Αστυνομία απέτυχε, γιατί αντιμετώπισε το γεγονός με τα χέρια στην τσέπη. Βέβαια, να επισημάνουμε ότι οι άνδρες της Αστυνομίας στην Κάλυμνο δεν έχουν ούτε τα υλικά για να πάρουν αποτυπώματα. Αλλά, αν το πάμε παραπέρα, πρέπει να πούμε το απλό: και να τα πάρουν, τι θα τα κάνουν; Κανένας δε συλλαμβάνεται κανένας δεν τιμωρείται . Μόνο ο ιδιοκτήτης του σπιτιού θα τιμωρηθεί αν ασκήσει βία… στο διαρρήκτη.
Μάστιγα-τρομοκρατία
Οι διαρρήξεις δεν αποτελούν πια είδηση για την Κάλυμνο. Είναι καθημερινό φαινόμενο. Στόχοι των διαρρηκτών είναι όλες οι εκκλησίες, όλα τα σπίτια, τα περίπτερα, τα καταστήματα, όποια πόρτα κλείνει μέσα της υποψία χρήματος. Έστω και 5-10 ευρώ… Μιλάμε για τη μεγάλη μάστιγα της Καλύμνου, που όλοι το βλέπουν και το γνωρίζουν καλά ότι είναι αδελφή-μάστιγα με αυτή των ναρκωτικών.
Φόβος και τρόμος. Κανένας δεν τολμά πια να αφήσει το σπίτι του και να πάει κάπου, αν δεν μείνει στο σπίτι ένα μέλος της οικογένειας για «βάρδια». Έχουμε κράτος ανομίας και ατιμωρησίας. Κλοπές και διαρρήξεις για τη δόση της ημέρας ή της βδομάδας. Που θα φτάσει αυτή η διάλυση της τοπικής μας κοινωνίας; Μήπως, μπροστά στην ανασφάλεια και τον τρόμο, οι πολίτες θα πάρουν πάνω τους την υπόθεση;
Η δημ. Αρχή, που προεκλογικά έλεγε πολλά και πτερόεντα, παρακολουθεί τα γενόμενα ως… στεναχωρημένος θεατής. Η πάταξη των ναρκωτικών είχε την πρώτη θέση στην προεκλογική λίστα «δεσμεύσεων» του κυρίου δημάρχου. Δύο χρόνια τώρα τα ναρκωτικά δέχονται καθημερινά από τη δημ. Αρχή ακατάσχετο φραστικό πόλεμο.
