Prev
Next
Γι΄ Αυτά Πολεμήσαμε... Κύριο
Από την Αγγελική Τρικοίλη
Δεν έχω προφανώς να πω πολλά περισσότερα από το Στρατηγό Μακρυγιάννη.
Τα έχει πει ο ίδος στα Απομνημονεύματά του. Λόγια που τα έχουν χρησιμοποιήσει ενίοτε και ως θέματα στις σχολικές εξετάσεις, ώστε να ευαισθητοποιηθεί η νεολαία πάνω σε ζητήματα πολιτιστικής κληρονομιάς και διατήρησης της Εθνικής μας ταυτότητας, φαντάζομαι.
Δεν βλέπω όμως να ευαισθητοποιούνται αυτοί, που θα έπρεπε πρωτίστως να το κάνουν, που είναι η αρμοδιότητα και υποχρέωσή τους, που εν τέλει πληρώνονται αδρά από τον ελληνικό λαό, ο οποίος είχε την ατυχία (;) να τους εμπιστευθεί για να υπερασπιστούν τον πολιτισμό αυτής της ταλαίπωρης Χώρας.
Πολύς ο λόγος τελευταία λοιπόν για τα Μάρμαρα του Παρθενώνα, τα οποία εκτίθενται στο Βρετανικό Μουσείο.
Πολλά και τα παιχνίδια του στήνονται και τα σενάρια που εξυφαίνονται στο παρασκήνιο και για τα οποία εμείς οι ιθαγενείς πληροφορούμαστε αποκλειστικά και μόνο από τον ξένο τύπο. Πώς αλλιώς...
Ένα περίεργο πράγμα πάντως παρατηρώ προσωπικά, ανά τους αιώνες, να συμβαίνει...
Πώς γίνεται όλοι αυτοί οι υπερ-ευαίσθητοι πατριώτες, οι "Ελληνάρες" που δεν σηκώνουν μύγα στο σπαθί τους, να είναι πάντα οι πρώτοι που παίζουν τα περίεργα παιχνίδια της πατριδοκαπηλείας.
Πώς γίνεται να είναι πάντα αυτοί που εργαλειοποιούν κάθε εθνική υπόθεση, προκειμένου να εξυπηρετήσουν τους δικούς τους εξόφθαλμα μικροπολιτικούς και ξεκάθαρα ιδοτελείς σκοπούς.
Να είναι οι πρώτοι που ξεπουλάνε, χωρίς δεύτερες σκέψεις αλλά προφανώς με επαρκή ανταλλάγματα, με κρυφές συνομιλίες και ακόμα πιο κρυφές υπογραφές, κάθε τι Εθνικό, είτε πρόκειται για τους θησαυρούς της πολιτιστικής μας κληρονομιάς , είτε ακόμα και για την ίδια την Εθνική μας κυριαρχία.
Πώς γίνεται ;! Με την απορία θα μείνω...
(Για τη συνέχεια, ένα απόσπασμα -πάντα- επίκαιρο για όσους ενδιαφέρονται .)
Απομνημονεύματα
Στρατηγού Μακρυγιάννη
Στρατηγού Μακρυγιάννη
«Κι όσα σημειώνω τα σημειώνω γιατί δεν υποφέρνω να βλέπω το άδικο να πνίγει το δίκιο. Για κείνο έμαθα γράμματα στα γεράματα και κάνω αυτό το γράψιμο το απελέκητο, ότι δεν είχα τον τρόπο όντας παιδί να σπουδάξω:
Ήμουν φτωχός κι έκανα τον υπηρέτη και τιμάρευα άλογα, κι άλλες πλήθος δουλειές έκανα, να βγάλω το πατρικό μου χρέος που μας χρέωσαν οι χαραμήδες, και να ζήσω κι εγώ σε τούτη την κοινωνία, όσο έχω τ΄ αμανέτι του Θεού στο σώμα μου.
Κι αφού ο Θεός θέλησε να κάμει νεκρανάσταση στην Πατρίδα μου, να τη λευτερώσει από την τυραγνία των Τούρκων, αξίωσε κι εμένα να δουλέψω κατά δύναμη, λιγότερον από τον χειρότερο πατριώτη μου Έλληνα.
Γράφουν σοφοί άντρες πολλοί, γράφουν τυπογράφοι ντόπιοι και ξένοι διαβασμένοι για την Ελλάδα. Ένα πράμα μόνο με παρακίνησε κι εμένα να γράψω: ότι τούτη την πατρίδα την έχομεν όλοι μαζί, και σοφοί κι αμαθείς, και πλούσιοι και φτωχοί, και πολιτικοί και στρατιωτικοί, και οι πλέον μικρότεροι άνθρωποι.
Όσοι αγωνιστήκαμεν, αναλόγως ο καθείς, έχομε να ζήσομεν εδώ.
Το λοιπόν δουλέψαμεν όλοι μαζί, να τη φυλάμε κι όλοι μαζί, και να μη λέγει ούτε ο δυνατός «εγώ», ούτε ο αδύνατος.
Το λοιπόν δουλέψαμεν όλοι μαζί, να τη φυλάμε κι όλοι μαζί, και να μη λέγει ούτε ο δυνατός «εγώ», ούτε ο αδύνατος.
Ξέρετε πότε να λέγει ο καθείς «εγώ»;
Όταν αγωνιστεί μόνος του και φκιάσει ή χαλάσει, να λέγει «εγώ»· όταν όμως αγωνίζονται πολλοί και φκιάνουν, τότε να λένε «εμείς».
Όταν αγωνιστεί μόνος του και φκιάσει ή χαλάσει, να λέγει «εγώ»· όταν όμως αγωνίζονται πολλοί και φκιάνουν, τότε να λένε «εμείς».
Είμαστε στο «εμείς» κι όχι στο «εγώ». Και στο εξής να μάθομε όλοι μαζί.
Έγραψα γυμνή την αλήθεια, να ιδούμε όλοι οι Έλληνες ν΄ αγωνίζονται για την πατρίδα τους, για τη θρησκεία τους· να ιδούνε και τα παιδιά μου και να λένε:
Έγραψα γυμνή την αλήθεια, να ιδούμε όλοι οι Έλληνες ν΄ αγωνίζονται για την πατρίδα τους, για τη θρησκεία τους· να ιδούνε και τα παιδιά μου και να λένε:
«Έχομε αγώνες πατρικούς, έχομε θυσίες» - αν είναι αγώνες και θυσίες.
Και να μπαίνουν σε φιλοτιμία και να εργάζονται στο καλό της πατρίδας τους, της θρησκείας τους και της κοινωνίας - ότι θα είναι καλά δικά τους.»
Και να μπαίνουν σε φιλοτιμία και να εργάζονται στο καλό της πατρίδας τους, της θρησκείας τους και της κοινωνίας - ότι θα είναι καλά δικά τους.»
Είχα δυο αγάλματα «περίφημα, μια γυναίκα κι ένα βασιλόπουλο, ατόφια - φαίνονταν οι φλέβες, τόση εντέλειαν είχαν. Όταν χάλασαν τον Πόρο, τα΄ χαν πάρει κάτι στρατιώτες, και στ΄ Άργος θα τα πουλούσαν κάτι Ευρωπαίων· χίλια τάλαρα γύρευαν... Πήρα τους στρατιώτες, τους μίλησα: Αυτά, και δέκα χιλιάδες τάλαρα να σας δώσουνε, να μην το καταδεχτείτε να βγουν από την πατρίδα μας. Γι΄ αυτά πολεμήσαμε»
Διαβάστηκε 1066 φορές
Κατηγορία
My Blog - Αγγελική Σ. Τρικοίλη
Αγγελική Τρικοίλη
E-mail Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.Προσθήκη σχολίου
Βεβαιωθείτε ότι έχετε συμπληρώσει όλα τα πεδία με το (*). Η Αργώ της Καλύμνου διατηρεί το δικαίωμα ελέγχου των σχολίων πριν την ανάρτησή τους. Τα ανάρμοστα και προσβλητικά σχόλια δεν θα δημοσιεύονται.
Αργω Market
Σακελλάρης Τρικοίλης - Blog
Αγγελική Τρικοίλη - Blog
Μια φορά κι έναν Καιρό ήταν μια Συμφωνία
Από την Αγγελική Σ. Τρικοίλη
Καλλιόπη Τρικοίλη - Blog
ΑΝΑΣΑ
Γράφει η Καλλιόπη Σ. Τρικοίλη Αύγουστος, θεωρητικά το ζενίθ του καλοκαιριού κι όλοι μας θέλουμε να ζήσουμε...
Ημερολόγιο Blog
Καιρος
Τελευταία Σχόλια
- Κύριε δήμαρχε, οι πολλές ευχαριστίες είναι πολύ, μα πάρα πολύ… Συντάχθηκε από Σακελλάρης Ν. Τρικοίλης [email protected] στις Δευτέρα, 13 Δεκεμβρίου 2021 11:22
- Για κάποια παιδιά τα οποία γαλουχηθήκαμε στην αυλή της ΙΜΑ,… Συντάχθηκε από Σακελλάρης Ν. Τρικοίλης [email protected] στις Τρίτη, 20 Απριλίου 2021 11:47
- Τέλειο, μπράβο! Συντάχθηκε από Σακελλάρης Ν. Τρικοίλης [email protected] στις Τετάρτη, 24 Φεβρουαρίου 2021 19:54
- ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΜΑΝΟΛΗ ΓΙΑΜΑΙΟ - ΣΥΝ. ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ Δέξου τα… Συντάχθηκε από Σακελλάρης Ν. Τρικοίλης [email protected] στις Παρασκευή, 12 Φεβρουαρίου 2021 09:19
- Αγαπητέ Σακελλάρη Αν κατάλαβα καλά έχεις γενέθλια. Σου εύχομαι και… Συντάχθηκε από Δανιήλ Ζερβός στις Τετάρτη, 29 Απριλίου 2020 11:43